Wiele umów licencyjnych umożliwia licencjobiorcy udzielenie sublicencji. Sublicencja jest umową między licencjobiorcą a osobą trzecią, na mocy której licencjobiorca upoważnia tę osobę trzecią do korzystania z utworu (np. programu kompterowego). Jeżeli umowa licencyjna ustanie, np. z powodu upływu czasu, na jaki została zawarta albo jej wypowiedzenia, pojawiają się pytania:
1) o dalszy los udzielonych sublicencji;
2) czy dalsze korzystanie z sublicencji stanowi naruszenie praw autorskich.
W przypadku, gdy do umowy licencyjnej i sublicencyjnej zastosowanie ma prawo polskie, udzielona sublicencja wygasa. Inny skutek nastąpi, jeżeli do umów ma zastosowanie prawo niemieckie.
W niemieckiej sprawie, która dotyczyła oprogramowania „M2Trade” oraz “4GL”, niemiecki BGH uznał, że udzielone sublicencje nie ustają w przypadku, gdy ustanie licencja główna. Zdaniem BGH dalszy licencjobiorca nie powinien ponosić ryzyka związanego z losem głównej umowy licencyjnej. Głowna umowa licenycjna wiąże bowiem uprawnionego do praw autorskich i głównego licencjobiorcę.
Co z wynagrodzeniem od dalszego licencjobiorcy?
Dalsze obowiązywanie sublicencji przy jednoczesnym ustaniu licencji głównej nie może jednak prowadzić do „nieuczciwych skutków”. Takim skutkiem byłoby prawo głównego licencjobiorcy do otrzymywania wynagrodzenia od dalszego licencjobiorcy. W związku z tym prawo niemieckie przewiduje, że uprawniony do praw autorskich może żądać wynagrodzenia z tytułu sublicencji od dalszego licencjobiorcy albo, w odniesieniu do niezapłaconego wynagrodzenia, żądać od głównego licencjobiorcy przeniesienia na niego wierzytelności wobec dalszego licencjobiorcy z tego tytułu.
Warto także wskazać, że umowa licencyjna zawierana na podstawie prawa niemieckiego może określać jakie są dalsze losy udzielanych sublicencji. Strony umowy licencyjnej mają w tym zakresie pewną swobodę kontraktową.
W przypadku pytań – zachęcam do kontaktu: piotr.mijal@prawo-it.pl
