Korzystanie z cheatów lub modów w grach komputerowych zawsze było kontrowersyjne na wielu płaszczyznach. W niedawnym wyroku Trybunał Sprawiedliwości UE rozstrzygał, czy korzystanie z oprogramowania zewnętrznego w tym celu narusza prawa autorskie do gry komputerowej.
Firmy korzystające z systemów AI muszą od 2 lutego 2025 r. podejmować środki w celu zapewnienia odpowiedniego poziomu kompetencji w zakresie AI wśród swojego personelu. W pierwszej kolejności warto sprawdzić jakie obowiązki wynikają z AI Act dla tych firm, które korzystają z AI w sprawach pracowniczych.
Możliwość rozwijania oprogramowania w istotnym stopniu jest uzależniona od możliwości m.in. wprowadzania zmian do istniejącego kodu oraz przystosowywania go do innych urządzeń. W tym kontekście istotne jest rozstrzygnięcie czyja i…
Niemiecki BGH niedawno rozpatrywał kwestię, czy występuje naruszenie praw autorskich w sytuacji, gdy zdjęcie lub wideo zawiera element – cudze zdjęcie – które jest chronione prawem autorskim. Sytuacja, która była…
W ostatnim czasie klauzule „non-solicitation” oraz „non-poaching” znalazły się w centrum zainteresowania. Zgodnie z komunikatem UOKIK, organ podejrzewa, że przedsiębiorcy, którzy świadczyli usługi dla dwóch kluczowych sieci dyskontów w Polsce, mogli zawrzeć porozumienie, w myśl którego nie konkurowali pomiędzy sobą o pracowników
Czym zatem są klauzule „non-solictation” i co oznacza stanowisko UOKiK w praktyce?
Co jest charakterystycznego dla klauzul „non-solicitation” zawieranych na podstawie prawa niemieckiego?
Formularze rekrutacyjne często zawierają pole: oczekiwania finansowe kandydata. To w tym polu kandydat może, a czasami musi, podać swoje oczekiwania płacowe związane z danym stanowiskiem. Czy w trakcie rekrutacji można wymagać od kandydata podania takich danych w świetle RODO? Czy potencjalny pracodawca jest ograniczony w zakresie pozyskiwania danych od kandydata do danych wskazanych w Kodeksie pracy?
Nowelizacja prawa autorskiego przewiduje istotną zmianę dla serwisów hostingowych takich jak Chomikuj.pl. Dotychczasowy model prawno-biznesowy takich serwisów opierał się o art. 14 ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną. Ze wskazanego przepisu wynika, że usługodawca takich serwisów nie narusza prawa, w tym praw autorskich, jeżeli nie wie o istnieniu w jego usłudze treści naruszających czyjeś prawa. A gdy usługodawca otrzyma wiarygodną informację o takich nielegalnych informacjach – niezwłocznie uniemożliwia dostęp do tych informacji.
Niedawny wyrok wydany przez sąd w Pradze stanowi kontynuację „rozważań” na temat możliwości przypisania autorstwa sztucznej inteligencji. Sprawa koncentruje się wokół spornej kwestii: czy obraz stworzony przez sztuczną inteligencję można przypisać ludzkiemu autorowi? Choć sam wyrok nie jest zaskakujący, rzuca światło na kluczowe rozważania dotyczące roli i zaangażowania człowieka w dzieła generowane przez sztuczną inteligencję.
W przypadku międzynarodowych sporów dotyczących naruszenia praw autorskich kluczowe jest ustalenie prawa państwa, które będzie miało zastosowanie. To prawo właściwe określa nam żądania jakie przysługują nam wobec naruszyciela praw autorskich. Co istotne, prawa różnych państw przewidują różne żądania, np. w zakresie przeprosin, których może żądań uprawniony z praw autorskich.
Zawieranie umów międzynarodowych niesie ze sobą wiele ryzyk – prawnych i biznesowych. Te prawne z „krajowego punktu widzenia” są tym większe, jeżeli umowy są zawierane na podstawie prawa obcego. Dlatego tak atrakcyjne są rozwiązania prawne, które są wspólne dla wielu państw. Jednym z nich jest Konwencja Narodów Zjednoczonych o międzynarodowej sprzedaży towarów. Konwencja ujednolica przepisy pomiędzy różnymi systemami prawnymi, pozwalając przedsiębiorcom na odejście od ich przepisów krajowych. Stronami konwencji jest aktualnie około 90 państw. Czy zatem konwencja o sprzedaży towarów może mieć zastosowanie do umowy IT?